กุนดางกุนดางกุนดางกุนดางดาลู กุนดางกุนดางกุนดางกุนดางดาลูดาลู ดาลู กาลครั้งหนึ่ง มีแม่กับลูกชายชื่อมาลิน กุนดาง อาศัยอยู่ด้วยกัน เนื่องจากพ่อของเขาจากไป แม่ของมาลินต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว เมื่อมาลินโตเป็นหนุ่ม มาลินรู้สึกสงสารแม่ที่ทำงานหนักมาตลอด เขาจึงขออนุญาตแม่ไปแสวงโชคในเมืองใหญ่ “แม่ ผมอยากไปเมือง ผมอยากทำงานเพื่อช่วยแม่” มาลินขอ “อย่าทิ้งแม่ไว้คนเดียวเลยลูก แม่มีแค่ลูกในชีวิต” แม่ของมาลินปฏิเสธ “ขออนุญาตผมไปเถอะแม่ ผมสงสารแม่ที่ต้องทำงานหนักมาจนถึงทุกวันนี้” มาลินพูด “เอาเถอะลูก แต่จำไว้ อย่าลืมแม่และหมู่บ้านนี้เมื่อลูกประสบความสำเร็จ” แม่ของมาลินพูดน้ำตาคลอเบ้า

เช้าวันรุ่งขึ้น มาลินออกเดินทางไปเมืองโดยใช้เรือ มาลินทำงานอย่างหนักในระหว่างที่ไปแสวงโชคจนกระทั่งเขาประสบความสำเร็จและร่ำรวย ไม่เพียงเท่านั้น มาลินยังได้แต่งงานกับหญิงสาวสวยที่เขาพบในเมือง

ข่าวลือเรื่องความสำเร็จของมาลินแพร่สะพัดไปถึงหูแม่ของเขา แม่ของมาลินรอคอยการมาเยี่ยมของมาลินทุกวัน แม้ว่ามาลินจะยังไม่มาเยี่ยมก็ตาม

กระทั่งวันหนึ่ง มาลินมาพร้อมกับภรรยาและลูกเรือของเขา เมื่อได้ยินข่าว แม่ของมาลินดีใจมาก เธอรีบไปต้อนรับลูกชายคนรัก

“นี่มันเธอ มาลิน ลูกของแม่ใช่ไหม นี่คือแม่ของเธอ จำได้ไหม” แม่ของมาลินถาม

“มาลิน กุนดาง ลูกของแม่ ทำไมถึงไปนานขนาดนี้โดยไม่ส่งข่าว?” เธอบอกพร้อมกับกอดมาลิน กุนดาง

ภรรยาของมาลินตกใจเมื่อเห็นหญิงชราคนหนึ่งกอดสามีของเธอ เธอจึงพูดว่า

“นี่เธอคนแก่เหม็น สกปรกนี่คือแม่ของเธอเหรอ มาลิน” หญิงสาวสวยคนนั้นพูด

มาลินรู้สึกละอายใจกับสภาพของแม่ เขาจึงปล่อยแม่ของเขาและผลักเธอจนล้มลง มาลินยังพูดคำพูดที่ทำร้ายจิตใจแม่ของเขาด้วย

“ฉันไม่รู้จักเธอ ผู้หญิงแก่จนๆ” มาลินพูด

“เธอน่ะ ผู้หญิงแก่ที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง กล้ามาอ้างว่าเป็นแม่ของฉัน” มาลินตะโกนด่า

เมื่อได้ยินคำพูดของมาลิน แม่ของเขาโกรธและเสียใจ เธอไม่คิดว่าลูกของเธอจะเปลี่ยนไป เหตุการณ์นี้ทำให้แม่ของมาลินสาปแช่งเขา

“โอ้ พระเจ้าของข้า หากเขาเป็นลูกของข้าจริงๆ ข้าขอให้ท่านลงโทษเขา และเปลี่ยนเขาให้เป็นหิน” แม่ของมาลินอธิษฐานด้วยความโกรธ

ไม่นานหลังจากนั้น ลมพายุและฟ้าร้องดังสนั่นทำลายเรือของมาลิน ไม่เพียงเท่านั้น ร่างกายของมาลินแข็งทื่อ จนกระทั่งกลายเป็นหินมาลิน กุนดาง ซึ่งรวมเข้ากับแนวปะการัง