มาลินกุนดาง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่ลูกคู่นึง แม่ชื่ออะไรไม่รู้ ส่วนลูกชื่อ มาลินกุนดาง เนื่องจากพ่อของมาลินกุนดางได้จากไป แม่ของมาลินจึงต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูลูกชายเพียงลำพัง เมื่อมาลินกุนดางเติบโตเป็นหนุ่ม เขารู้สึกสงสารแม่ที่ต้องทำงานหนักมาตลอด จึงขออนุญาตแม่ไปทำงานหาเลี้ยงชีพที่เมืองใหญ่ “แม่ครับ ผมอยากไปเมืองใหญ่ ผมอยากไปทำงานเพื่อช่วยเหลือแม่ที่นี่” มาลินกุนดางขอร้อง “อย่าทิ้งแม่ไว้คนเดียวเลยลูก แม่มีแค่ลูกคนเดียวเท่านั้น” แม่ของมาลินกุนดางปฏิเสธ “โปรดอนุญาตให้ผมไปเถอะครับแม่ ผมสงสารแม่ที่ต้องทำงานหนักมาจนถึงทุกวันนี้” มาลินกุนดางกล่าว “ก็ได้ลูก แต่จงอย่าลืมแม่และหมู่บ้านนี้เมื่อลูกประสบความสำเร็จที่นั่นนะ” แม่ของมาลินกล่าวพร้อมกับน้ำตาไหล

รุ่งขึ้น มาลินกุนดางก็เดินทางไปยังเมืองใหญ่โดยใช้เรือ มาลินกุนดางพยายามอย่างหนักระหว่างที่ไปทำงานที่เมืองใหญ่ จนกระทั่งในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จและร่ำรวย ไม่เพียงเท่านั้น มาลินกุนดางยังได้แต่งงานกับหญิงสาวสวยคนหนึ่งที่เขาพบในเมืองนั้นอีกด้วย

ข่าวการประสบความสำเร็จของมาลินกุนดางแพร่สะพัดไปถึงหูแม่ของเขา แม่ของมาลินกุนดางรอคอยการกลับมาของลูกชายทุกวัน แม้ว่ามาลินกุนดางจะไม่กลับมาเลยก็ตาม

จนกระทั่งวันหนึ่ง มาลินกุนดางก็เดินทางกลับมาพร้อมกับภรรยาและลูกเรือของเขา เมื่อได้ยินข่าว แม่ของมาลินกุนดางดีใจมาก เธอรีบไปต้อนรับลูกชายคนรักของเธอ

“นี่ลูกหรือเปล่า มาลิน ลูกชายของแม่ นี่แม่ของลูก จำได้ไหม” แม่ของมาลินกุนดางถาม

"มาลินกุนดาง ลูกชายของแม่ ทำไมลูกถึงไปนานขนาดนี้โดยไม่ส่งข่าวมาบ้างเลยล่ะ" เธอกล่าวพร้อมกับกอดมาลินกุนดาง

ภรรยาของมาลินกุนดางตกใจที่เห็นหญิงชราคนหนึ่งกอดสามีของเธอ เธอจึงพูดว่า:

"นี่คุณยายแก่ๆ สกปรกๆ นี่เป็นแม่ของคุณมาลินหรือคะ" หญิงสาวสวยกล่าว

มาลินกุนดางรู้สึกอับอายกับสภาพของแม่ เขาจึงผลักแม่ของเขาออกและผลักจนล้มลง นอกจากนี้มาลินกุนดางยังพูดจาทำร้ายจิตใจแม่ของเขาอีกด้วย

“ผมไม่รู้จักคุณหรอก คุณยายผู้ยากจน” มาลินกุนดางกล่าว

"คุณยายไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลยนะ มาแสร้งทำเป็นแม่ของผมได้ยังไง” มาลินกุนดางตะคอก

เมื่อได้ยินคำพูดของมาลินกุนดาง แม่ของเขารู้สึกโกรธและเศร้าใจ เธอไม่คิดว่าลูกชายของเธอจะเปลี่ยนไป เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้แม่ของมาลินกุนดางสาปแช่งเขา

"โอ้ พระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพ หากเขาเป็นลูกชายของข้าจริง ข้าขอให้พระองค์ลงทัณฑ์เขาและเปลี่ยนเขาให้เป็นหินเถิด" แม่ของมาลินกุนดางสาปแช่งด้วยความโกรธ

ไม่นานหลังจากนั้น ลมและฟ้าร้องก็ได้ทำลายเรือของมาลินกุนดาง ไม่เพียงเท่านั้น ร่างกายของมาลินกุนดางยังแข็งทื่อจนกลายเป็นหินมาลินกุนดางที่รวมกับโขดหิน