KundangKundangKundangKundangDahulKundangKundangKundangKundangDahulDahuluu Dahulu kala, hiduplah seorang ibu dan anaknya yang bernama Malin Kundang. Karena sang ayah telah meninggalkannya, ibu Malin harus bekerja keras sendiri untuk bisa menghidupi keluarganya. Saat beranjak dewasa, Malin merasa kasihan dengan ibunya yang sudah bekerja keras menghidupinya. Kemudian Malin meminta izin untuk merantau mencari pekerjaan di kota besabesa besabesarbesabesar,“Bu, saya ingin pergi ke kota. Saya ingin kerja untuk bisa bantu ibu di sini,” pinta Malin. “Jangan tinggalkan ibu sendiri, nak. Ibu hanya punya kamu di sini,” kata sang ibu menolak. “Izinkan saya pergi, bu. Saya kasihan melihat ibu terus bekerja sampai sekarang,” kata Malin.“Baiklah nak, tapi ingat jangan lupakan ibu dan desa ini ketika kamu sukses di sana,” ujar sang ibu berlinang air mata.

Keesokan harinya Malin pergi ke kota dengan menggunakan sebuah kapal. Malin berusaha keras selama merantau hingga akhirnya ia berhasil menjadi seorang yang sukses dan kaya raya. Tak hanya itu, Malin pun akhirnya menikah dengan perempuan cantik yang ia temui di kota tersebut.

Kabar tentang kesuksesan Malin terdengar hingga ke telinga ibunya. Sang ibu pun selalu menanti kedatangan Malin setiap hari, walaupun Malin tidak kunjung datang.

Hingga suatu hari, Malin datang bersama dengan istri dan anak buahnya. Mendengar kabar tersebut, ibu Malins angat bahagia. Ia bergegas menyambut kedatangan putra kesayangannya.

“Apa itu kamu Malin, anak ku? Ini ibu mu, kamu ingat," tanya sang Ibu.

"Malin Kundang, anakku, mengapa kau pergi begitu lama tanpa mengirim kabar?" katanya sambil memeluk Malin Kundang.

Istri Malin terkejut melihat ada ibu tua yang memeluk suaminya. Ia pun berkata:

"Jadi wanita tua, bau, dekil ini adalah ibu kamu, Malin," ucap perempuan cantik tersebut.

Malin merasa malu dengan kondisi ibunya, ia pun melepaskan pelukan sang ibu dan mendorongnya hingga terjatuh. Malin juga mengucapkan kata-kata yang membuat ibunya sakit hati.

“Saya tidak kenal kamu wanita tua miskin” kata Malin.

"Dasar wanita tua tak tahu diri, Sembarangan saja mengaku sebagai ibuku," lanjut Malin membentak.

Mendengar ucapan Malin, sang ibu merasa marah sekaligus sedih. Ia tidak menyangka kalau anaknya berubah. Kejadian tersebut membuat ibu Malin mengutuknya.

"Oh Tuhan ku yang kuasa, jika dia adalah benar anakku, Saya mohon berikan azab padanya dan rubah lah dia jadi batu," doa sang ibu murka.

Tak lama setelah itu, angin dan petir bergemuruh menghancurkan kapal Malin. Tak hanya itu, tubuh Malin kaku hingga akhirnya menjadi batu Malin Kundang yang menyatu dengan karang.

Lang, lang geleden leefde er een moeder en haar zoon, Malin Kundang. Omdat zijn vader hem had verlaten, moest Malin's moeder hard werken om haar gezin te onderhouden. Toen Malin volwassen werd, voelde hij medelijden met zijn moeder die hard had gewerkt om hem te onderhouden. Vervolgens vroeg Malin toestemming om naar de grote stad te gaan om werk te zoeken. “Moeder, ik wil naar de stad. Ik wil werken om u hier te kunnen helpen,” vroeg Malin. “Laat me niet alleen achter, zoon. Ik heb alleen jou hier,” zei de moeder, weigerend. “Laat me gaan, moeder. Ik heb medelijden met u dat u tot nu toe moet blijven werken,” zei Malin. “Goed, zoon, maar vergeet me en dit dorp niet als je daar succesvol bent,” zei de moeder met tranen in haar ogen.

De volgende dag ging Malin met een schip naar de stad. Malin werkte hard tijdens zijn reizen en uiteindelijk werd hij een succesvol en rijk man. Bovendien trouwde Malin uiteindelijk met een mooie vrouw die hij in de stad ontmoette.

Het nieuws over Malin's succes bereikte zijn moeder. De moeder wachtte elke dag op Malin's komst, hoewel hij niet kwam.

Op een dag kwam Malin aan met zijn vrouw en zijn bemanning. Toen de moeder het hoorde, was ze heel blij. Ze haastte zich om haar geliefde zoon te verwelkomen.

“Ben je dat, Malin, mijn zoon? Dit is je moeder, herinner je je?” vroeg de moeder.

“Malin Kundang, mijn zoon, waarom ben je zo lang weggegaan zonder te bellen?” zei ze terwijl ze Malin Kundang omhelsde.

Malin's vrouw was geschrokken toen ze zag dat een oude vrouw haar man omhelsde. Ze zei:

“Dus deze stinkende, vuile oude vrouw is je moeder, Malin?” zei de mooie vrouw.

Malin schaamde zich voor de toestand van zijn moeder, dus liet hij de omhelzing los en duwde haar tot ze viel. Malin zei ook woorden die zijn moeder pijn deden.

“Ik ken je niet, arme oude vrouw,” zei Malin.

“Een oude vrouw zonder manieren, doe maar net of je mijn moeder bent,” vervolgde Malin terwijl hij schreeuwde.

Toen de moeder de woorden van Malin hoorde, was ze boos en verdrietig. Ze kon niet geloven dat haar zoon was veranderd. De gebeurtenis deed de moeder van Malin haar vervloeken.

“O, mijn machtige Heer, als hij mijn zoon is, vraag ik u om hem te straffen en hem in steen te veranderen,” bad de woedende moeder.

Niet lang daarna bulderden wind en bliksem en verwoestten Malin's schip. Bovendien werd Malin stijf en veranderde hij uiteindelijk in de steen Malin Kundang, die aan de rotsen vastzat.